Σελίδες

23 Ιαν 2009

Ο Καιόμενος


Κοιτάχτε! μπήκε στη φωτιά! είπε ένας απ' το πλήθος.

Γυρίσαμε τα μάτια γρήγορα. Ήταν

στ' αλήθεια αυτός που απόστρεψε το πρόσωπο, όταν του

μιλήσαμε. Και τώρα καίγεται. Μα δε φωνάζει βοήθεια.

Διστάζω. Λέω να πάω εκεί. Να τον αγγίξω με το χέρι μου.

Είμαι από τη φύση μου φτιαγμένoς να παραξενεύομαι.

Ποιος είναι τούτος που αναλίσκεται περήφανος;

Το σώμα του το ανθρώπινο δεν τον πονά;

Η χώρα εδώ είναι σκοτεινή. Και δύσκολη. Φοβάμαι.

Ξένη φωτιά μην την ανακατεύεις, μου είπαν.

Όμως εκείνος καίγονταν μονάχος. Καταμόναχος.

Κι όσο αφανίζονταν τόσο άστραφτε το πρόσωπο.

Γινόταν ήλιος.

Στην εποχή μας όπως και σε περασμένες εποχές

άλλοι είναι μέσα στη φωτιά κι άλλοι χειροκροτούνε.

Ο ποιητής μοιράζεται στα δυο.

Τάκης Σινόπουλος

[Το φαινόμενο της αυτοπυρπόλησης αποτέλεσε στην εποχή μας την έσχατη μορφή προσωπικής διαμαρτυρίας των διαφόρων απελπισμένων ιδεολόγων. Το ποίημα ανήκει στη συλλογή Μεταίχμιο Β΄ (1957)]

5 σχόλια:

Do you dare to wish? είπε...

Ayto to keimeno m bgazei 1 asigasto pathos...Isws na mai egw blammeni, isws to keimeno na mh me diapseudei...Mono an "paw ekei kai ton aggiksw" tha mathw....kai sthn fwtia as pesw!!!

Dreamcatcher είπε...

Καμιά φορά -αν όχι πάντα- η μικρότερη θυσία μπορεί να ανατρέψει τα γεγονότα. Αρκεί να γίνεται μέσα από την ψυχή κι όχι επειδή έτσι πρέπει

Ανώνυμος είπε...

Με εντυπωσίασες. Για άλλη μια φορά.

Dreamcatcher είπε...

@ Mpinelikomistress

Ναι το κάνω μερικές φορές κι αυτό!!
Φιλούρες!!

root είπε...

http://en.wikipedia.org/wiki/Kostas_Georgakis