Ναυαγός

Πλέον όχι ακυβέρνητα,
φουσκωμένα, άσπρα,
ικετευτικά κύματα
πάνω από έναν ουράνιο,
κινούμενο ωκεανό.
Ρεύμα του μπλε
πάνω σε μεσόγεια γη.

Πέρα από την απόγνωση,
την άπλετη θλίψη,
για καιρό κατατροπώνεται η πίστη.
Κι έρχεται το αύριο
με άδεια δακρυσμένα φύλλα,
καταμεσής της καταχνιάς.
Η ελπίδα ακόμα αναδύεται.

Καλωσορίζοντας τη γέννηση,
φτάνοντας αργά,
η μητέρα γη αναστενάζει,
βαριά αναπνέει
δίνοντας ζωή στις δροσοσταλίδες

*************