"Λίγοι άνθρωποι φτάνουν στην απέναντι όχθη.
Οι υπόλοιποι τρέχουν πάνω-κάτω σ' αυτήν την πλευρά της στεριάς."
Βούδας
...Η κάμαρα της Άισα φωτιζόταν αμυδρά από τις χλωμές αχτίδες του φεγγαριού, το οποίο μόλις που στάθηκε στη μέση του σκοτεινού, χωρίς αστέρια, ουρανού. Τα λιγοστά μικρά σύννεφα κυνηγούσαν σαν μικρά παιδιά την πανσέληνο καθώς αυτή μάταια πάσχιζε να δείξει το δρόμο της επιστροφής σε κάθε μοναχικό ταξιδιώτη. Τα παιχνιδίσματα των σκιών στο προσκέφαλο της Άισα, από τις φυλλωσιές των ψηλών δέντρων, δημιουργούσαν στον πέτρινο τοίχο εικόνες από μια άλλη διάσταση σχεδόν ονειρική, προβάλλοντας σε αργή κίνηση μια στιγμή γιορτής, έναν ξέφρενο χορό δεκάδων μεθυσμένων αερικών από τη μαγευτική μουσική των φύλλων στο χάιδεμα του αέρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου