Θα συνεχίσω να μαθαίνω τα μυστικά της γλώσσας που μου δώσανε μισή.
Θα συνεχίσω να μελετάω τη σοφία ενός πολιτισμού που είμαι κομμάτι του αλλά μου κρύψανε.
Μα δε θα πάψω να μιλάω μέχρι να το κατακτήσω αυτό.
Δε θα σταματήσω να γράφω για αυτά που καίνε το μυαλό και την καρδιά μου.
Δεν χρειάζεται να είμαι ειδικός για να παρατηρώ τον κόσμο γύρω μου και αυτά που γίνονται για μένα χωρίς εμένα.
Δεν χρειάζεται να είμαι τέλειος για να αγγίζω την ψυχή μου,
γιατί αυτή είναι ήδη τέλεια και δεν έχει τέτοιες ανάγκες.
Δεν χρειάζεται να είμαι σοφός για να ξέρω ότι η ουσία και η πηγή της γνώσης βρίσκεται πίσω από τα πολλά στρώματα της εικονικής πραγματικότητας που στηρίζεται στο φόβο και στη ψευδαίσθηση.
Δεν χρειάζομαι κάποιο πτυχίο για να ελευθερώσω το πνεύμα που είναι εγκλωβισμένο στη νόηση του διαδισμού.
Θα συνεχίσω να βλέπω τον κόσμο με τα μάτια και την αθωότητα ενός παιδιού που συνεχίζει να θέλει την αγκαλιά της μάνας που το εγκατέλειψε.
Θα συνεχίσω να πιστεύω στο όνειρο γιατί ξέρω ότι κάποια μέρα θα ξυπνήσω και θα ανακαλύψω ότι αυτό που τώρα ονομάζω ζωή είναι απλά ένας κακός εφιάλτης που έπρεπε κάποτε να τελειώσει γιατί δεν γίνεται να κοιμάμαι αιώνια.
Και αν αυτό με οδηγήσει στην απομόνωση, ποτέ δεν θα είμαι μόνος.
Αν αυτό με αναγκάσει να ζητιανεύω τα ψίχουλα του κόσμου που ζει με αυταπάτες, ποτέ δεν θα είμαι φτωχός.
Αν με περιορίσουν στα ψεύτικα σίδερα της υλικής πραγματικότητας, ποτέ δεν θα είμαι δεσμευμένος και φυλακισμένος.
Αν όμως καταφέρω παρόλα αυτά να φωτίσω έστω και μια σπίθα που βρίσκεται μέσα στις καρδιές όλων των ανθρώπων.
Αν καταφέρω να βοηθήσω πολύ λίγους ανθρώπους να ανακαλύψουν τη σοφία που βρίσκεται μέσα τους.
Αν γίνω φίλος έστω και με ένα παιδί που νιώθει απομονωμένο και εγκλωβισμένο,
αν ελευθερώσω τη δύναμη ενός και μόνο νέου που του έχουν κόψει τα φτερά,
αν δώσω την ενέργεια μου, την αγάπη μου, την τρυφερότητα μου, τη κατανόηση μου έστω και σε έναν άνθρωπο που αισθάνεται μικρός και ασήμαντος,
τότε θα είμαι ακόμα πιο πλούσιος και από τον πλουσιότερο άνθρωπο αυτού του πλανήτη.
Γιατί αυτός θα συνεχίσει να αγνοεί το αδέσποτο σκυλάκι που βρίσκεται στο σκαλοπάτι του φανταχτερού παλατιού του,
γιατί αν το προσέξει, τότε θα πρέπει να εγκαταλείψει όλο αυτό τα εξωτερικό περίβλημα για να μπορεί να αισθανθεί τη γύμνια της ψυχής του."
1 σχόλιο:
"τα ψίχουλα του κόσμου που ζει με αυταπάτες" ki omws...auta ta vrwmika psixoula mas dinoun trofi kai mas kratoun dunatous na prospathoume gia duo gam****na oneira !!!
Δημοσίευση σχολίου